Μας αποχαιρέτησε και ο Κωστας ο Δημητρακόπουλος ….καλό κατευόδιο

 

 

Πυρ, γυνή και θάλασσα! (in memmoriam)

Πυρ, γυνή και θάλασσα! (in memmoriam)

in memmoriam..

Καλό κατευόδιο φίλε ΓΙΩΡΓΟ  ΨΑΡΡΆ θα σε θυμάμαι πάντα ..

……….

7. Πυρ, γυνή και θάλασσα (διήγημα από το προς έκδοση βιβλίο του Κ Μ με προσωρινό τίτλο: εμπειριών το ανάγνωσμα 

Δεν είχαν περάσει ούτε δέκα μέρες από την ανέλπιστη συζήτηση με το μεγάλο αφεντικό όταν μου τηλεφώνησε ο Γιώργος, προϊστάμενος του κλάδου ασφαλίσεων πυρκαγιάς και μου ζήτησε να περάσω από το γραφείο του το απόγευμα γιατί κάτι είχε να μου προτείνει. Το γραφείο του Γιώργου ήταν στον πέμπτο όροφο όπου στεγαζόντουσαν όλοι οι κλάδοι ασφάλισης πλην του κλάδου ζωής. Μάλιστα η δραστηριότητα αυτή αποτελούσε  ξέχωρη εταιρία με άλλο όνομα ξενικό και αυτό όπως και της μεγάλης εταιρίας με το πιο τρανταχτό ξενικό όνομα, της οποίας ήταν θυγατρική.

Μπαίνοντας στο γραφείο του Γιώργου η αφίσα που ήταν πίσω από τα γραφείο έδειχνε ένα πολύ γνωστό σούπερ μάρκετ να καίγεται με λεζάντα με έντονα μεγάλα γράμματα έγραφε το σλόγκαν: σήμερα η πυρκαγιά αύριο η αποζημίωση. Στη γωνία να δεσπόζει μια μεγάλη φωτογραφία του μεγάλου αφεντικού. Κάτι σαν εικόνισμα μου φάνηκε αυτή η φωτογραφία!

Ο Γιώργος ήταν ένας τριαντάρης νέος με μακριά και πλούσια καλοχτενισμένη κόμη, καλοσυνάτος και εύχαρις άνθρωπος, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει χωρίς τουπέ και εύκολα μπορούσες να τον πλησιάσεις. Από την θητεία μου στο τμήμα εξωτερικών εργασιών είχαμε γνωριστεί πολύ καλά και τον συμπαθούσα ιδιαίτερα. Ξέχωρη επίσης συμπάθεια αμοιβαία μπορώ να πω είχα και με τον βοηθό του, και αυτός Γιώργος, ένας ψηλόλιγνος νεαρός που το γραφείο του ήταν στην γωνία που έβλεπε στο Δέλτα του Φαλήρου. Ένα άλλο χαρακτηριστικό που μου είχε αποτυπωθεί ήταν ότι στο τμήμα αυτό υπήρχαν μόνο κορίτσια σχεδόν όλα κάτω από τριάντα!

Ο Γιώργος με υποδέχθηκε πολύ θερμά, με ρώτησε πως τα πάω με το πανεπιστήμιο και τι σκοπεύω να κάνω με τον στρατό. Του απάντησα όπως πριν  μερικές μέρες και στο μεγάλο αφεντικό ότι σκοπεύω να καθυστερήσω την αναβολή και ότι αυτή την εποχή έχω αφοσιωθεί περισσότερο στα μαθήματα των αγγλικών και έχω αφήσει παραπίσω τα πανεπιστημιακά. Μάλλον το χάρηκε αυτό και άρχισε αμέσως να μου εξηγεί γιατί με φώναξε:

«Ξέρεις τον Γιώργο τον βοηθό μου», άρχισε την εκμυστήρευση, «καλό παιδί και πολύ καλός υπάλληλος με έχει βοηθήσει αρκετά ειδικά τον τελευταίο χρόνο που έμαθε πολύ καλά την δουλειά, αλλά δυστυχώς είναι πολύ ανήσυχος και βιαστικός. Θέλει να αλλάξει αντικείμενο, είναι αρκετά φιλόδοξος θέλει να προχωρήσει γρήγορα! Καλά είναι όλα αυτά δεν λέω αλλά με μέτρο βρε αδελφέ .. Ήλθε πριν κανένα μήνα και μου ζήτησε να αλλάξει αντικείμενο, «ότι ήταν να μάθω εδώ το έμαθα, υπάρχει κάτι άλλο ή να ψάξω και κάπου αλλού», μου είπε σχεδόν επιτακτικά. Του είπα ότι δύσκολο το βλέπω και τον παρακάλεσα να μην με κρεμάσει μέχρι να βρω κάποιον άλλο. Τελικά πήγε επάνω στον μεγάλο και τον έπεισε να κατέβει στον Πειραιά να ανοίξει ένα γραφείο για ναυτασφαλίσεις και μάλιστα από τις αρχές του καινούργιου χρόνου δηλαδή σε δυο μήνες! Μάλιστα δεν μου το είπε ο ίδιος, μου το ανακοίνωσε το ίδιο το αφεντικό.

Αυτό δεν ήταν σωστό αλλά .. λοιπόν εγώ σκέφθηκα εσένα και το είπα στον Δημήτρη και συμφωνεί, εσύ τι λες;»

«Γιώργο σε ευχαριστώ πολύ αλλά εγώ δεν έχω ιδέα από την δουλειά σας ο Γιώργος όπως μου είχε πει ο ίδιος είχε σπουδάσει ασφαλιστικά στο Λονδίνο και αν θυμάμαι καλά κάποια εμπειρία είχε πριν έλθει μαζί σου. Επίσης ο ίδιος μου είχε πει τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετώπιζε με το προσωπικό του τμήματος που είναι σχεδόν όλες νεαρές κοπέλες. Δύσκολο το βλέπω το πως θα μπορούσα να φανώ χρήσιμος με αυτές τις συγκυρίες».

«Κώστα πίστεψε με δεν είναι και τόσο δύσκολο. Ξέρω ότι είσαι έξυπνος , θέληση και υπομονή χρειάζεται και μην ξεχνάς εγώ θα είμαι δίπλα σου.Μην φοβάσαι και όσο αφορά τις γυναίκες του τμήματος δεν είναι δα και τόσο απείθαρχες όσο φαντάζεσαι, μια ιδιαίτερη τεχνική χρειάζεται για να διοικείς τις γυναίκες, θα το μάθεις, θα σε βοηθήσουν και ίδιες, μην προβληματίζεσαι γιαυτό». «Έξαλλου» συνέχισε γελώντας «εδώ ασχολούμεθα με το πυρ και το τιθασεύουμε, να μην τιθασεύσουμε και την γυνή που είναι το δεύτερο μεγάλο κακό, το ξέρεις φαντάζομαι το πυρ, γυνή και θάλασσα, τώρα για την θάλασσα άφησε την στον Γιώργο, που θα ασχοληθεί με τις ναυτασφαλίσεις!». Αυτό το τελευταίο για την θάλασσα το είπε με πίκρα, φαινόταν ότι τον είχε ενοχλήσει αρκετά η ξαφνική φυγή του βοηθού του..

«Εσύ ξέρεις καλύτερα από μένα τουλάχιστον μπορώ να δω κάτι για να καταλάβω τι δουλειά θα κάνω εδώ πριν αποφασίσω». Βεβαίως μου λέει και σηκώνεται και μου φέρνει από την βιβλιοθήκη του ένα ογκώδες δερματόδετο βιβλίο. «Να αυτό εδώ είναι το ευαγγέλιο με βάση του οποίου τιμολογούμαι οτιδήποτε θα ασφαλιστεί για πυρκαγιά και για τους συμπαραμαρτούντες κινδύνους» μου απαντά και μου το δίνει. «Πως την είπες την τελευταία λέξη; πρώτη φορά την ακούω» του λέω γελώντας.

«Κώστα καλό Σαββατοκύριακο και καλό διάβασμα, να τα πούμε οπωσδήποτε την Δευτέρα γιατί επείγομαι».

Η αλήθεια είναι ότι εκείνο το απόγευμα της Παρασκευής έφυγα από το γραφείο πολύ προβληματισμένος. Αισθανόμουν ότι δεν είχα πρακτικά όλα τα δεδομένα για να αποφασίσω.

Στην τωρινή μου θέση φαινόταν ότι ήμουν καλά και από τα λίγα που είχα προλάβει να καταλάβω ήμουν κοντά σε αυτό που η εταιρία είχε σε προτεραιότητα και άρχιζε να δεσπόζει στην αγορά. Αντίθετα στη προτεινόμενη θέση αν την αποδεχόμουν, μάλλον θα πήγαινα σε ένα το τομέα δευτερευούσης σημασίας. Οι ασφαλίσεις Ζωής κυριαρχούσαν παντού στον οργανισμό οι υπόλοιποι τομείς ήταν τα αναγκαία «κακά». Πρόσφατα είχα ακούσει ότι το μεγάλο αφεντικό σε μια συνάντηση με τους συνεργάτες-ασφαλιστές-, όταν κάποιος του έκανε παράπονα ότι η εταιρία δεν βοηθά να αναπτυχθούν οι ασφαλίσεις αυτοκίνητων, τους είχε περάσει το μήνυμα με την χαρακτηριστική φράση: «αν μου φέρνεται για ασφάλιση ένα αυτοκίνητο θα σας κερνάω μια πορτοκαλάδα και όταν το διώχνεται θα σας κερνάω δυο πορτοκαλάδες»!

Σκεφτόμουν ότι ακόμη ότι το όνομα της θυγατρικής, που δραστηριοποιείτο με αυτό το αντικείμενο ήταν διαφορετικό και σχεδόν άγνωστο στην αγορά. Όλα τα σκέπαζε ο κλάδος ζωής.

Μέχρι να φθάσω το σπιτι μου σκεφτόμουν όλα αυτά χωρίς όμως να μπορώ να ξεκαθαρίσω ποιο θα ήταν το σωστό για μένα. Ευτυχώς το βράδυ είχαμε προγραμματίσει με κάποιους φίλους την έξοδο μας σε κάποια μπουάτ στη Πλάκα και έτσι τη λύση την άφησα για το Σαββατοκύριακο.

Θυμάμαι ακόμη πόσο υπέροχα κύλισε η βραδιά στην μπουάτ Διαγώνιο με ένα υπέροχο μουσικό σχήμα, Γιώργος Νταλάρας, Χαράλαμπος Γαργανουράκης, Χάρις Αλεξίου, Λιζέτα Νικολάου και η Βίσση μας έστειλαν στους εφτά ουρανούς, αλησμόνητη βραδιά!

Είναι η περίοδος όπου όλοι οι συντελεστές του σχήματος βρίσκονται στη «χρυσή» εποχή τους, απολαμβάνοντας τη λατρεία του κόσμου που έκανε ουρές για να τους παρακολουθήσει.

Για μένα ήταν και μια σημαδιακή βραδιά μιας και εκείνο το βράδυ «δέσαμε» την σχέση που είχε αναπτυχθεί με την Μαρία την νεαρή φοιτήτρια από την Κρήτη. Την είχα γνωρίσει για πρώτη φορά στην είσοδο της Νομικής Σχολής πριν περίπου τρία χρόνια…

Το Σαββατόβραδο άρχισα να ξεφυλλίζω και να προσπαθώ να καταλάβω πως λειτουργούσε εκείνο το βαρύ δερματόδετο βιβλίο που μου είχε δώσει ο Γιώργος, τον «εργασιακό ευαγγέλιο» όπως το είχε αποκαλέσει.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν εύκολη η ανάγνωση και η αποκωδικοποίηση του. Οι ορολογίες και οι αναφερόμενες φόρμουλες υπολογισμού των ασφαλίστρων ήταν δυσνόητες και ακατανόητες για μένα. Το περίεργο είναι ότι η δυσκολία αυτή με πείσμωσε και αντί να το κλείσω και να βγω το βράδυ έξω σχεδόν ξενύχτησα προσπαθώντας να καταλάβω τον τρόπο λειτουργίας του.

Νομίζω πως στο τέλος είχα καταλάβει τα βασικά και αισθανόμουν ευτυχής και το κυριότερο αυτή η δυσκολία με έσπρωξε στην απόφαση να δεχθώ την πρόταση του Γιώργου με το επιχείρημα ότι για να είναι τόσο δύσκολο σίγουρα θα είναι και πολύ σπουδαία η θέση που θα αναλάμβανα!

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε αλλά νομίζω πως υπήρχαν και δεύτερες σκέψεις που αφανώς λειτούργησαν να πω το ναι στον Γιώργο: ήταν μεγάλη η πρόκληση να βρεθώ σε ένα περιβάλλον που όλοι οι συνάδελφοι μου θα ήταν νεαρά κορίτσια και όπου θα έπρεπε να βρω τον τρόπο να με δεχθούν ως προϊστάμενο τους… το Πυρ, η Γυνή και η Θάλασσα μάλλον είχαν κάνει την δουλειάς του!

Την Δευτέρα το πρωί πήγα στο γραφείο του Γιώργου και του είπα ότι θέλω να δουλέψω μαζί του και τον παρακάλεσα να φροντίσει για την «ομαλή» αποχώρηση απο την τωρινή μου θέση. Ένιωσα ότι χάρηκε και άρχισε να μου λέει ποσά πράγματα θα μάθω και ποσό σωστά έκανα που διάλεξα τον δικό του τομέα και φυσικά με διαβεβαιώσω ότι όλα θα γίνουν ομαλά. «Να σου πω και κάτι Κώστα και κράτησε το για σένα: το μεγάλο αφεντικό είναι ενήμερο και θα χαρεί που έρχεσαι εδώ, ξέρω ότι έχει πολύ καλή άποψη για σένα, εγώ μιλάω απευθείας μαζί του, έχω άριστες σχέσεις», ήταν τα τελευταία λόγια του νέου μου πλέον Διευθυντή. Βέβαια η κρεμασμένη κορνίζα με την φωτογραφία του μεγάλου αφεντικού σε στάση μεγάλου τιμονιέρη από μακριά φώναζε για την σχέση αυτή…

Δεν έχουν περάσει ούτε δέκα μέρες όταν η κυρία Καίτη με φωνάζει στο γραφείο της και μου ανακοινώνει ότι ενημερώθηκε ότι θα φύγω από το τμήμα της.

«Κρίμα και είχα κάποια σχέδια για σένα, και ο Χρήστος στεναχωρήθηκε που θα φύγεις, ξέρεις ο Χρήστος σε έχει σε μεγάλη εκτίμηση», στην συνέχεια προσπάθησε να μάθει ποιος μεσολάβησε και ποια ήταν η δίκη μου συμμετοχή. Την διαβεβαίωσα ότι δεν έχω ιδέα, μάλλον το αποδέχθηκε και το μόνο που με ρώτησε είναι από που γνωρίζω το αφεντικό. Μάλλον δεν με πίστεψε όταν της είπα ότι δεν τον γνωρίζω προσωπικά.

Ο Χρήστος, που με είδε αμέσως μετά, ήταν αρκετά φιλικός και μάλιστα μου είπε πως η εξέλιξη αυτή είναι ένα πολύ καλό βήμα για την πρόοδο μου. Με συμβούλεψε μάλιστα να φροντίσω να παρακολουθήσω κάποια σεμινάρια: «γιατί ο τομέας που πηγαίνεις θέλει εξειδικευμένες γνώσεις», όπως μου τόνισε χαρακτηριστικά. Τον ευχαρίστησα και του ζήτησα συγνώμη για την αναστάτωση που θα του προκαλούσε στην δουλειά του η δίκη μου ξαφνική αποχώρηση.

Με τον Χρήστο συνεχίσαμε να έχουμε μια σχέση αμοιβαίας εκτίμησης παρ´όλο που κάποια χρόνια αργότερα βρεθήκαμε σε διαφορετικά συνδικαλιστικά στρατόπεδα…

Κ Μ

Τελευταίο αντίο στον Γιώργο Ψαρρά

 

 

Καλό ταξίδι Αντώνη Μιχελή

 

Σήμερα στο νεκτροταφείο της Καλλιθέας αποχαιρετήσαμε τον παλιό μας  συνάδελφο. καλό ταξίδι Αντώνη ..

 Ανδρέας Ζωγόπουλος διευθυντής υποκαταστήματος 

Καλό ταξίδι Ανδρέα

 

Ανδρέας Δημητρόπουλος  διευθυντής υποκαταστήματος στην Πάτρα ετών 81 έφυγε για το αιώνιο ταξίδι ….

 

Καλό ταξίδι Χρήστο ….

Ένας πολύ αγαπητός παλιός συνάδελφος και εξαίρετος φίλος πήρε σήμερα το δρόμο που δεν έχει επιστροφή …

Τον αγαπητό Χρήστο Σπανό αποχαιρετούμε αύριο ημέρα Σάββατο 28/5 και ώρα 11 στο νεκροταφείο του Παλιού Φαλήρου 

Με τον Χρήστο είχαμε συνεργαστεί στενά στην Ιντεραμέρικαν για παρά πολλά χρόνια. Ως στέλεχος της πληροφορικής συνέβαλε τα μέγιστα για να κτιστεί μια μοντέρνα μηχανογραφική υποδομή απαραίτητη για την εδραίωση της interamerican και την κατάκτηση της κορυφής στον ασφαλιστικό χώρο. Συνεργαστήκαμε στενά στην πετυχημένη προσπάθεια να χρησιμοποιήσουμε τις δυνατότητες που προσέφεραν τα πρωτοεμφανιζόμενα personal computers, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 80, στην σύνταξη και την διαχείριση των ασφαλιστηρίων συμβολαίων πυρός. 

Πρωτοποριακή δουλειά για εκείνη την εποχή!

Θυμάμαι τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς και τα ξενύχτια στα γραφεία της Δοϊράνης και με ιδιαίτερη νοσταλγία τις μεταμεσονύκτιες αποδράσεις με όλη την ομάδα για παΐδάκια στα Καλύβια, στα Μεσόγεια, απίθανα χρόνια!!

Θερμά συλλυπητήρια στην Λένα που τόσο πολύ του στάθηκε στο τελευταίο δύσκολο διάστημα και στις κόρες του, δύναμη και κουράγιο, να είναι όλοι καλά να τον θυμούνται.

Καλό ταξίδι φίλε Χρήστο θα σε θυμάμαι πάντα 

Εδώ με την Λένα και την προσωπάρχη της interamerican την κυρία Εύα Λιναρδάτου 

Εδώ με τους συναδέλφους του από την μηχανογράφηση της interamerican

 

 

 

 

 

Από τον κλητήρα ως εμένα, είμαστε μια οικογένεια και όλοι "πωλητές" για την εταιρεία!

Ασφαλιστικό underwriting,  10/5/2022

• facebook
• twitter
• linkedin

Ο Δημήτρης Κοντομηνάς, στο Υποκατάστημα ΟΘΩΝΟΣ 6 - Ε. ΣΠΥΡΟΥ: Στη μνήμη του Δημήτρη Κοντομηνά, που τόσα προσέφερε παντού στην ασφαλιστική αγορά και σε μένα, παραθέτω και μία φωτογραφία από τις πολλές «συλλεκτικές» που έχω στο αρχείο μου, από εκδήλωση Κοπής Πίτας και Αγιασμού της Νέας Χρονιάς, κάπου εκεί στο 1984-85. Δίπλα μου είναι ο Κωστής, που είναι στον ασφαλιστικό χώρο «από γεννήσεως», και με το μικρόφωνο ο Δημήτρης Κοντομηνάς. Από την άλλη πλευρά, ένας πελάτης μου, ο Θωμάς Σκορδούλης, που είχε μεγάλο εστιατόριο στη στοά Ομονοίας (Πειραιώς 1), και πιο δεξιά ο στρατηγός Βασίλειος Σαραντόπουλος, διευθυντής Υποκαταστήματος INTERAMERICAN. Στις άκρες, ο ιερεύς που έκανε τον Αγιασμό (πάντα, όλα τα χρόνια, γινόταν μηνιαίος Αγιασμός με ιερείς από την Ενορία Μητροπόλεως, ο π. Δημήτριος Νίκου ή ο π. Ηλίας Δροσινός) και ο Ιωάννης Μάλλενος, που με βοήθησε και ως πελάτης και σε συστάσεις και σε διάφορες δουλειές του γραφείου. Σε κάποια εκδήλωση, έγραψε καλά λόγια για μένα και ο Δημ. Ρουχωτάς, στην «ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ».

Εκείνα τα χρόνια, είχα καθιερώσει, μαζί με τον Αγιασμό, και μια γιορτή ταυτόχρονα μέσα στο χώρο του Υποκαταστήματος, με μεζέδες, κρασί, γλυκά και δώρα σε όλους. Μαζεύαμε τα γραφεία στις άκρες και στρώναμε τραπέζι, με φαγητά που τα μισά παράγγελνα από το εστιατόριο της οδού Φιλελλήνων 5 και τα άλλα μισά τα μαγείρευαν οι γυναίκες των ασφαλιστών. Καλούσαμε τις οικογένειες, αλλά και φίλους και πελάτες και από άλλες εταιρείες. Έχω πολλές φωτογραφίες αυτών των εκδηλώσεων. Κοντά μας και πολλοί διοικητικοί υπάλληλοι, με επικεφαλής τον Δ. Κοντομηνά.

Έλεγα τότε από μικροφώνου ότι επιθυμία μου ήταν να γιορτάσουμε τα επιτεύγματά μας και τους πρώτους μας εκεί, στο χώρο του Υποκαταστήματος, όπου όλο το χρόνο χύνουμε ιδρώτα, και όχι κάπου αλλού, σε ταβέρνα ή ξενοδοχείο. Του άρεσε η ιδέα του Δημήτρη Κοντομηνά και ήταν πάντα κοντά μας, χωρίς «πρωτόκολλα» και «δήθεν». Κουβέντιαζε με όλους και έκανε ιδιαίτερη μνεία στους συντρόφους και τις οικογένειες των ασφαλιστών μου.

Σε μία από αυτές τις γιορτές με πολύ κόσμο, στην οδό Όθωνος 6 - Πλατεία Συντάγματος, ένας κουμπάρος μου, που με ήξερε από μικρό, που δουλεύαμε μαζί και σε οικοδομές με τον πατέρα μου, μου είπε σιγανά στο αυτί «Ρε Βαγγέλη, τόσο κόσμο γνωρίζεις που είπαν και τόσα καλά για σένα, δεν λες σε έναν κάπου να σε διορίσει με έναν σταθερό μισθό;». Εκείνα τα χρόνια του 1970-1980, ήταν δύσκολες εποχές και η δουλειά του ασφαλιστή ήταν για «αλεξιπτωτιστές» και ανθρώπους ανασφαλείς στη «γύρα»...

Ο Δημήτρης Κοντομηνάς «έβλεπε» από κοντά το έργο και τους ανθρώπους, ως καλός στρατηγός, στην πρώτη γραμμή, και πάντα βοηθούσε σε προσωπικά προβλήματα. Κάποιοι τα «ξέχασαν» αυτά, αλλά εγώ θυμάμαι και τα δάνεια που μου ενέκρινε να αγοράσουν σπίτια, να ξεχρεώσουν υποχρεώσεις, να πληρώσουν σπουδές παιδιών και δύσκολες ώρες στα νοσοκομεία. Τα θυμάμαι ένα-ένα, όπως δεν ξεχνώ που έδειχνε συγκατάβαση και «σκέπαζε» ακόμα και χοντρά λάθη, «ποινικά», κάποιων. Σε έναν ασφαλιστή μου, που είχε «κρατήσει» ασφάλιστρα, του έκανε μάθημα να δουλέψει, να βγάλει λεφτά και να μην «ανακατεύει» τα ξένα λεφτά. Κι εκεί που περίμενε τιμωρία, αυτός του έβγαλε δάνειο να «ξεχρεώσει» τις υποχρεώσεις και του έδειξε τον τρόπο, με «εβδομαδιαίο» στόχο και εγγυητή της δουλειάς εμένα να τον ενημερώνω. Ένας υπάλληλος γραφείου-γραμματέας, φίλος φίλου του Δ. Κοντομηνά, πήρε λεφτά από το Ταμείο και ο Κοντομηνάς, μέσω ανθρώπων του στα κεντρικά, τον κάλεσε, τον απέλυσε, δεν τον έστειλε στη φυλακή και του βρήκε δουλειά εκτός εταιρείας, για να ξεχρεώσει, κάτι που ο άλλος έκανε κλαίγοντας... «Από τον κλητήρα ως εμένα, είμαστε μια οικογένεια και όλοι “πωλητές” για την εταιρεία», έλεγε.

Μια φορά, σε ταξίδι στη Μόσχα με την εταιρεία, βρήκε χρόνο και σε νοσοκομείο επισκέφθηκε συγγενικό μου πρόσωπο. Έμαθα εκ των υστέρων ότι έδωσε και 50 δολάρια, επειδή τότε δεν μπορούσες να βγάλεις έξω συνάλλαγμα... Ο Δημήτρης Κοντομηνάς ήταν παρών και στη δουλειά, αλλά και στις εορτές και σε γάμους και σε βαπτίσεις και σε κηδείες. Όλοι έχουν κάτι να θυμηθούν. Αιωνία η μνήμη του!

Ε.Σ.

Διαβάστε το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε στη στήλη Ασφαλιστικό Underwriting, του περιοδικού Ασφαλιστικό ΝΑΙ, τεύχος 195, Μάρτιος - Απρίλιος 2022 (πατήστε πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση):

 

 

Λάμπρος Καραγεώργος,  18/3/2022 - 09:32

• facebook
• twitter
• linkedin

Τέλος εποχής - Ο Δημήτρης Κοντομηνάς έκανε γνωστή τη λέξη ασφάλιση στο ευρύ κοινό 

Η φυσική απουσία του Δημήτρη Κοντομηνά σηματοδοτεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής στον ασφαλιστικό κλάδο. Μπορεί τα δυο τελευταία χρόνια λόγω της ασθένειάς του να ήταν απών από τις κάθε είδους επιχειρηματικές διεργασίες, ωστόσο σε κάθε περίπτωση ο Δημήτρης Κοντομηνάς ήταν ωσεί παρών ως άλλος «Ελ Σιντ» στον ασφαλιστικό κλάδο, έναν κλάδο ο οποίος του οφείλει πολλά.

Τέλος εποχής, όχι γιατί πολλά από όσα «δίδαξε» με την επιχειρηματική του δραστηριότητα στον ασφαλιστικό κλάδο δεν ισχύουν σήμερα, ή έχουν μεταβληθεί οι αξίες, οι προτεραιότητες, οι ιεραρχήσεις, αλλά τέλος εποχής, γιατί θα λείψει αυτή διορατικότητα, η επιμονή, η δυναμική, η αποφασιστικότητα, η τόλμη, το ρίσκο, που χαρακτήριζαν τον Δημήτρη Κοντομηνά, στοιχεία απαραίτητα όταν ένας επιχειρηματίας δραστηριοποιείται σε έναν κλάδο που βρίσκεται στις απαρχές της ανάπτυξής του και εν πολλοίς θυμίζει τη ρήση του Τόμας Έντισον «Δεν υπάρχουν κανόνες εδώ πέρα. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κάτι!»

Ήταν εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν η ασφάλιση υπήρχε μεν στην Ελλάδα αλλά ήταν γνωστή σε ένα πιο «περιορισμένο» κοινό.

Ο ίδιος επέλεξε ένα έντονα επικοινωνιακό ολιστικό μοντέλο για να κάνει γνωστό το θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης στο πλατύ κοινό και το πέτυχε. Με το «έτσι θέλω», με ένα επιθετικό πνεύμα που εκφράστηκε πολύ χαρακτηριστικά με το γνωστό διαφημιστικό μήνυμα «κάντε μια Interamerican ζωής». Μέσα από αυτό το μήνυμα, που βρισκόταν σε όλα τα τρόλεϊ και τα λεωφορεία της Αθήνας, στους δρόμους, τις τηλεοράσεις της εποχής, έκανε τους πάντες να αναρωτιούνται, εκεί προς το τέλος της δεκαετίας του '70, αρχές του 1980, τι είναι αυτή η «Interamerican ζωής». Ετσι άρχισε ο κόσμος να μαθαίνει τις ασφάλειες ζωής. Επεδίωξε και ώς ένα βαθμό τα κατάφερε να κάνει πράξη μια ρήση του Ουίνστον Τσόρτσιλ που συχνά επικαλούνται οι ασφαλιστές: «Αν μπορούσα, θα έγραφα τη λέξη ασφάλιση πάνω σε κάθε σπίτι και στο μέτωπο κάθε ανθρώπου».

Και ως πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος ήταν αυτός που ενίσχυσε την εξωστρέφεια της Ένωσης και υλοποίησε μία από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις στον κλάδο, αυτή του φιλικού διακανονισμού.

Ο θεσμός του φιλικού διακανονισμού άλλαξε άρδην την εικόνα της ασφάλισης στον κλάδο αυτοκινήτου, αφού ο πολίτης αναζητούσε πλέον με πιο ποιοτικά κριτήρια ασφαλιστική εταιρεία στον κλάδο ασφάλισης αστικής ευθύνης οχημάτων και οι ίδιες οι ασφαλιστικές εταιρείες «υποχρεώθηκαν» να αυτορυθμίσουν τα του κλάδου τους, για να μη βρεθούν με ελλείμματα από κάποιες άλλες που δεν τηρούσαν τη νομοθεσία.

Στις τοποθετήσεις κοντινών του ανθρώπων που φιλοξενούμε στο πολυσέλιδο αφιέρωμα στο σημερινό τεύχος του Nextdeal (σελ 2-10, δείτε εδώ), που αξίζει να διαβάσετε, φαίνεται όλη αυτή η ζωτικότητα και η προσφορά του Δημήτρη Κοντομηνά στον ασφαλιστικό κλάδο, μέσα και από άγνωστες λεπτομέρειες της καθημερινότητας.

 

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Nextdeal, τεύχος 491

Αφιέρωμα στο Δημήτρη Κοντομηνά και τη συμβολή του στην ασφαλιστική αγορά

Άνοιξε τα σύνορα και τον ορίζοντα για την ελληνική 

ασφαλιστική 

αγορά, κυρίως στην εκπαίδευση και την 

ανταλλαγή τεχνογνωσίας

 Κοντομηνάς άφησε το προσωπικό του αποτύπωμα σε πολλούς επιχειρηματικούς τομείς.

Το αφιέρωμα δημοσιεύτηκε στο am Τεύχος Απριλίου 2022*, 

Πολυσχιδής προσωπικότητα, οξύνους και αυτοδημιούργητος έφτιαξε από το μηδέν μία οικονομική αυτοκρατορία και υπήρξε εμβληματική μορφή για την εγχώρια ασφαλιστική αγορά. Γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου του 1939 και σπούδασε στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού.

Σαν φοιτητής ασχολήθηκε με τη μετάφραση ασφαλιστηρίων συμβολαίων από τα αγγλικά στα ελληνικά και στις αρχές της δεκαετίας του ’60 εργάστηκε στην Alico στην Ελλάδα, ενώ το 1969 ίδρυσε μαζί με τον Αλέξανδρο Ταμπουρά την πρώτη ασφαλιστική εταιρεία ζωής στην χώρα, την INTERAMERICAN .

Εμφύσησε την κουλτούρα της εκπαίδευσης στα δίκτυα πωλήσεων και με τις ηγετικές του ικανότητες κινητροδότησε την ανέλιξη των συνεργατών του. Επί τριάντα πέντε έτη κατείχε τα ηνία στην ηγεσία της Interamerican και στήριξε την καινοτομία στην ασφάλιση.

Όπως αναφέρει ο  Γιάννης Ρούντος, στέλεχος της Interamerican από το 2004 έως το Γενάρη του 2022, ο Δ. Κοντομηνάς «συνέδεσε καθοριστικά το όνομά του με την ανάπτυξη της Ιδιωτικής Ασφάλισης στην Ελλάδα, επί τρεις και πλέον δεκαετίες. Άνοιξε τα σύνορα και τον ορίζοντα για την ελληνική ασφαλιστική αγορά, κυρίως στην εκπαίδευση και την ανταλλαγή τεχνογνωσίας.

Πέρα από την ασφαλιστική τεχνογνωσία των Αμερικανών, έφερε και υποστήριξε στην Ελλάδα φορείς όπως η LIMRA και προήγαγε θεσμικά τις σπουδές στον κλάδο, αναβαθμίζοντας την ασφαλιστική παιδεία. Κατά τις θητείες του στην προεδρία της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, συνέβαλε καθοριστικά στην αναγνώριση του θεσμού της Ιδιωτικής Ασφάλισης. Ο θεσμικός φορέας της ασφαλιστικής αγοράς έγινε υπολογίσιμος, ισότιμος συνομιλητής στα κέντρα αποφάσεων. Εύλογα, ο τίτλος τιμής που του αποδόθηκε, ως Επίτιμου Προέδρου της Ε.Α.Ε.Ε., είναι τίτλος με αντίκρισμα περιεχομένου όσο για κανένα άλλο τιμώμενο πρόσωπο της ασφαλιστικής βιομηχανίας στον τόπο μας». Προσθέτει πως «Ο Δημήτρης Κοντομηνάς έκτισε απαράμιλλα ένα πρότυπο Ηγέτη από την ίδρυση της INTERAMERICAN έως την αποχώρηση του το 2004, έχοντας το μοναδικό χάρισμα να εμπνέει και να παρακινεί τους εργαζόμενους, να ενθουσιάζει τους Ασφαλιστές.

Ευπροσήγορος και με ενδιαφέρον για όλους, ήταν ο Ηγέτης-πατέρας, με προσωπικό ενδιαφέρον για κάθε άνθρωπο του οργανισμού. Βασίστηκε πάνω στο ενθουσιώδες στράτευμα το οποίο είχε δημιουργήσει και κατηύθυνε με μοναδικό τρόπο ένα μεγάλο πλήθος αφοσιωμένων ανθρώπων: στη διανομή – τις πωλήσεις με το υποδειγματικό agency system που ανέπτυξε σε όλη την Ελλάδα μετά το 1980, όταν πέρασε πλήρως στην ιδιοκτησία του η εταιρεία μετά την εξαγορά του μεριδίου των Αμερικανών της ΙΝΑ (Insurance of North America), αλλά και στον διοικητικό ιστό του πολυσχιδούς οργανισμού.

Σφυρηλάτησε τον χαρακτήρα της INTERAMERICAN ως μιας μεγάλης οικογένειας, με μοναδική εσωτερική συνοχή και συνέπεια πιστών, συντεταγμένων εργαζομένων και συνεργατών. Αυτή είναι μια μοναδική κληρονομιά, που και η σημερινή ηγεσία της εταιρείας πρέπει να διαφυλάσσει και να προτεραιοποιεί ως επιδίωξη, εκτιμώντας τους ανθρώπους της ως το πιο σημαντικό περιουσιακό στοιχείο, το πιο ουσιαστικό κεφάλαιο».

Μιλώντας για την κοινωνική υπευθυνότητα, τη στάση του Δ. Κοντομηνά ο Γ. Ρούντος αναφέρει:

«Πολυπράγμων και σε γενναιοδωρία, ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για τα κοινά και έδινε τακτικά δείγματα της κοινωνικής ευαισθησίας και φιλαλληλίας του με χορηγίες, δωρεές και άλλες πρωτοβουλίες για κοινωνικούς φορείς και ιδρύματα. Η εταιρεία ήταν συνεχώς μέσα σε δρώμενα για τον Πολιτισμό, τις Τέχνες και τα Γράμματα, την Παράδοση.

Η σύγχρονη INTERAMERICAN, που έχει καλλιεργήσει έναν ιδιαίτερα κοινωνικό και πολιτιστικό χαρακτήρα και ρόλο συνδεδεμένο άρρηκτα με τη Βιώσιμη Ανάπτυξη και εξέλιξή της – τομέα που είχα την τιμή να εισηγηθώ οργανωτικά και να υπηρετήσω προσωπικά από θέση ευθύνης για περίπου δύο δεκαετίες – μεταφέρει στο παρόν αυτή την κουλτούρα, εμβολιασμένη από τον ιδρυτή της». Σήμερα, που αποκτά ιδιαίτερη σημασία η υποστήριξη των Sustainable Development Goals για τη βιωσιμότητα όπως και η αναφορά στην κοινωνία, το περιβάλλον και τη διακυβέρνηση – τα επίκαιρα κριτήρια ESG, αναδεικνύεται το πόσο μπροστά από την εποχή του ήταν ο Δημήτρης Κοντομηνάς.

Η ανακήρυξη του Δ. Κοντομηνά, ως Επίτιμου Προέδρου της ΕΑΕΕ

 

«Στις 11 Νοεμβρίου 2006 – Ημέρα Ιδιωτικής Ασφάλισης, η ΕΑΕΕ τίμησε τον Δημήτρη Κοντομηνά με τον τίτλο του Επίτιμου Προέδρου της. Σε εκδήλωση, που οργανώθηκε στα γραφεία της, ο τότε Πρόεδρος Δούκας Παλαιολόγος του επέδωσε την τιμητική πλακέτα. Η σελίδα προέρχεται από ένα αφιέρωμα – ειδική έκδοση που έκανε το Spesial Fax του Αλέξανδρου Ταμπουρά, με δηλώσεις 20 ανθρώπων της Ασφαλιστικής Αγοράς για τον Δημήτρη Κοντομηνά.»

 

«Η πρώτη καταχώριση της Interamerican μετά την έναρξη της συνεργασίας με την INA, αντανακλούσε το όραμα του Δημήτρη Κοντομηνά για τη νέα εταιρεία: μηνιαία σύνταξη, μηνιαίο εισόδημα σε δικαιούχους, εξόφληση φόρου κληρονομιάς, αντιμετώπιση σπουδαστικών δαπανών για τα παιδιά της οικογένειας, νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική κάλυψη κ.λπ., προσφέροντας «όλα τα είδη Ασφαλειών Ζωής, ως ταύτα, εξελισσόμενα διαρκώς, εφαρμόζονται σήμερον εις Αμερικήν».

Πριν 50 χρόνια…

To 1971, οι ιδρυτές της Interamerican Δημήτρης Κοντομηνάς και Αλέξανδρος Ταμπουράς προχώρησαν σε ένα joint venture, εισάγοντας την αμερικανική ασφαλιστική τεχνογνωσία στις ασφαλίσεις Ζωής – και φυσικά ενισχύοντας τα κεφάλαια, με τη μεγάλη τότε αμερικανική εταιρεία INA (Insurance of North America). Η Interamerican, «η πρώτη αμιγώς ασφα- λιστική εταιρεία Ζωής στην Ελλάδα», ταυτόχρονα έγινε Ανώνυμη (είχε ιδρυθεί ως ΕΠΕ τον Φεβρουάριο του 1969). Στο στιγμιότυπο, οι Α. Ταμπουράς, Δ. Κοντομηνάς, ο επικεφαλής των νομικών υπηρεσιών Μ. Κοντομίχαλος και ο R. Anderson εκ μέρους της ΙΝΑ, σε μια από τις προπαρασκευαστικές συζητήσεις της συνεργασίας που μεγάλωσε την Interamerican, στα πρώτα γραφεία της πλατείας Συντάγματος – Όθωνος 4, στο γραφείο του Α. Ταμπουρά.

 

Επαγγελμα Ασφαλιστής

Στην ανακοίνωση που εξεδωσε μετά την απώλεια του Δ. Κοντομηνά η ΕΑΕΕ αναφέρει “η πορεία του Δημήτρη Κοντομηνά ήταν στενά συνυφασμένη με την ασφάλιση καθώς ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία ως ασφαλιστής. Το 1963 ίδρυσε και ανέλαβε τη διεύθυνση του υποκαταστήματος AMERICAN LIFE στην Ελλάδα. Ανέπτυξε πρωτοποριακή δράση στις ασφάλειες Ζωής, έναν κλάδο σχεδόν άγνωστο έως τότε στην ελληνική ασφαλιστική αγορά και συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξή τους. Το 1969 ίδρυσε μαζί με τον Αλέξανδρο Ταμπουρά την ασφαλιστική εταιρία Interamerican. Ο ίδιος δήλωνε ότι παρά το γεγονός ότι οι δραστηριότητες είχαν επεκταθεί σε πολλούς διαφορετικούς επιχειρηματικούς τομείς, στην ερώτηση «τι επαγγέλλεστε;» απαντούσε «Ασφαλιστής». Διετέλεσε Πρόεδρος της ΕΑΕΕ από το 1998 έως το 2003 και το 2006 με ομόφωνη απόφαση του τότε Δ.Σ. της ΕΑΕΕ ανακηρύχθηκε «Επίτιμος Πρόεδρος» σε ένδειξη αναγνώρισης της συμβολής του στο θεσμό της Ιδιωτικής Ασφάλισης. Μεταξύ άλλων, επί των ημερών του ως Προέδρου της ΕΑΕΕ υλοποιήθηκε και τέθηκε σε εφαρμογή η συμφωνία του Φιλικού Διακανονισμού, του συστήματος αποζημίωσης που επιτρέπει στον αναίτιο ασφαλισμένο τροχαίου ατυχήματος να αποζημιωθεί από τη δική του ασφαλιστική εταιρίας”.

Η επιχειρηματική του δράση

Ο Δημήτρης Κοντομηνάς υπήρξε ένας από τους πιο γνωστούς επιχειρηματίες στην χώρα με τη δράση του να επεκτείνεται σε διάφορους τομείς, από την ασφαλιστική αγορά και τα media, μέχρι τις αίθουσες κινηματογράφου, τα αεροσκάφη και το λιανικό εμπόριο. Είχε ανακηρυχθεί «Άρχων Μεγάλος Πρωτέκδικος του Οικουμενικού Θρόνου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και «Μεγάλος Ευεργέτης» από τη Μεγάλη και Γεροντική Μητρόπολη Χαλκηδόνος. Τον Οκτώβριο του 2018 πωλήθηκε το ποσοστό που κατείχε στον ραδιοτηλεοπτικό φορέα του ALPHA και μεταβίβασε επίσης συμμετοχές του σε άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ ο ίδιος διατήρησε τον έλεγχο των περιφερειακών σταθμών Channel 9 στην Αθήνα και Κανάλι 9 στη Θεσσαλονίκη.

Ο πρώτος που αντιλήφθηκε τη διεθνοποίηση της ασφαλιστικής αγοράς

Ο Willem Van Duin, πρώην Πρόεδρος της ACHMEA, δήλωσε για τον θάνατο του Δημήτρη Κοντομηνά:

“Είναι ευρέως γνωστό πως ο αείμνηστος Δημήτρης Κοντομηνάς, άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ιστορία της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς, της ευρύτερης επιχειρηματικής κοινότητας και της ελληνικής κοινωνίας. Ήταν ένας οραματιστής διεθνούς επιπέδου και επίσης ο πρώτος που αντιλήφθηκε τη διεθνοποίηση της ασφαλιστικής αγοράς, κατανοώντας πως ο κόσμος αλλάζει μέσω της παγκοσμιοποίησης και ότι οι αποστάσεις εκμηδενίζονται. Ο Δημήτρης Κοντομηνάς πίστευε ακράδαντα ότι οι άνθρωποι είναι η καρδιά κάθε εταιρείας και κάθε εγχειρήματος. 

Είχε ένα μοναδικό χάρισμα να εμπνέει, να παρακινεί και να προκαλεί ενθουσιασμό στους εργαζόμενους και τους συνεργάτες του, οι οποίοι ήταν αφοσιωμένοι και πίστευαν βαθιά στην INTERAMERICAN. Είχα την τύχη να γνωρίσω τον Δημήτρη Κοντομηνά και να συνομιλήσω μαζί του αρκετές φορές. Ο Δημήτρης Κοντομηνάς ήταν ένας χαρισματικός ηγέτης με εξαιρετική επιχειρηματική οξυδέρκεια και βαθιά γνώση της ασφάλισης, με λαμπρές και καινοτόμες ιδέες. Χτίζοντας πάνω σε αυτά τα ισχυρά θεμέλια, η INTERAMERICAN έχει ευημερήσει και θα συνεχίσει να αναπτύσσεται, εμπνευσμένη από το όραμα και τις ισχυρές αξίες του Δημήτρη Κοντομηνά. Εκ μέρους του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ACHMEA και εμού του ιδίου θα ήθελα να εκφράσω τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του”.

Στη σχετική ανακοίνωσή της η Interamerican επισημαίνει “ο θάνατος του Δημήτρη Κοντομηνά είναι μια μεγάλη απώλεια για όλους εμάς που ανήκουμε στην οικογένεια της INTERAMERICAN αλλά και για την ευρύτερη επιχειρηματική κοινότητα. Από την ίδρυσή της η INTERAMERICAN, η εταιρεία που ίδρυσε ο ίδιος, έγινε συνώνυμη της ασφάλισης στην Ελλάδα, καθιερώνοντας την ως μια από τις πιο ισχυρές επιχειρήσεις χρηματοοικονομικών υπηρεσιών και ένα από τα πιο εμβληματικά brands της χώρας”.

Πέρα από την Interamerican είχε ιδρύσει ή εξαγοράσει πλήθος άλλων επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων: 

● την τράπεζα Interbank (το 1997 εξαγοράστηκε και απορροφήθηκε από την τράπεζα Eurobank).
● την Intertech (αποκλειστικός αντιπρόσωπος προϊόντων Panasonic στην Ελλάδα).
● την Ευρωκλινική Αθηνών.
● την τράπεζα Novabank (το 2006 μετονομάστηκε σε Millennium Bank και το 2013 εξαγοράστηκε και απορροφήθηκε από την Τράπεζα Πειραιώς).
● το στόλο αεροσκαφών και ελικοπτέρων InterJet.
● την εταιρεία βιολογικής καλλιέργειας GreenFarm.
● για το διάστημα 1998–2001 ήταν ιδιοκτήτης της ποδοσφαιρικής ομάδας του Άρη Θεσσαλονίκης.
● για μια εικοσαετία ήταν συνιδιοκτήτης και μετέπειτα ιδιοκτήτης του τηλε- οπτικού Alpha και των ομότιτλων τοπικών ραδιοφωνικών σταθμών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
● τις κινηματογραφικές αίθουσες Village Roadshow Greece.
● το τηλεοπτικό Channel 9 σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
● τη Mediterra Οινοποιητική στην Κρήτη.

*Η φωτογραφία του εξωφύλλου του τεύχους Απριλίου 2022 του am είναι ένα γραμμικό πορτρέτο του Δημήτρη Κοντομηνά, που έχει φιλοτεχνήσει ο Γιάννης Ρούντος για τη δημιουργία του ταμπλό των συνιδρυτών της Interamerican, στην είσοδο του αμφιθεάτρου των κεντρικών γραφείων της εταιρείας. Τα αποκαλυπτήρια έγιναν τον Ιανουάριο του 2019, όταν η Interamerican, παρόντος του τέως προέδρου της ACHMEA, Willem van Duin, τίμησε τον αείμνηστο Δ. Κ. με μια ιδιαίτερη εκδήλωση, με την ευκαιρία της επετείου των 50 ετών από την ίδρυσή της. Ευχαριστούμε θερμά τον Γιάννη Ρούντο, έως πρόσφατα Διευθυντή Εταιρικών Υποθέσεων, Επικοινωνίας και Βιωσιμότητας-Υπευθυνότητας της Interamerican, για την παραχώρηση, καθώς και για το αρχειακό υλικό και τις πληροφορίες που δημοσιεύουμε»