Κύπρος με τον πρόεδρο Γ.Βασιλείου
Ευάγγελος Γ. Σπύρου,
19/12/2023 - 16:05
Κάπου στο 1975, γνώρισα τον Θωμά Θωμόπουλο της Interamerican…(βίντεο)
Απόγευμα, στις 09 Νοεμβρίου 2023, είχα πρόσκληση να μιλήσω στα κεντρικά γραφεία της INTERAMERICAN στην οδό Συγγρού 124-126 για τα «50 χρόνια Θωμόπουλος Θωμάς». Πριν λίγο καιρό στις 8 Ιουνίου 2023 είχα ξαναβρεθεί εκεί όταν στήθηκε η προτομή του Δημήτρη Κοντομηνά, ιδρυτή του Ομίλου της INTERAMERICAN.
Ασυλλόγιστη τρέχει η ζωή και σήμερα που κατεβαίνω τους δρόμους της Αθήνας, από την Κηφισιά προς τη Λεωφόρο Συγγρού, όπως εδώ και 50 χρόνια πριν, που ξόδευα τη ζωή μου στους ίδιους δρόμους, όταν νεαρός τότε φοιτητής Νομικής, πρόσφατα απολυθείς από τον Στρατό, έκανα διάφορες δουλειές εδώ και εκεί εργάτης στην Fulgor, βοηθός λογιστή στο ΦΙΞ, θυρωρός στο Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Πανεπιστημίου και Σίνα, μέχρι που σε κάποιο ημιυπόγειο διαμερισματάκι στο Αιγάλεω, διάβασα μια αγγελία στα ΝΕΑ που ζητούσαν συνεργάτες σε μια ασφαλιστική εταιρεία, άγνωστη τότε την INTERAMERICAN στην οδό Σταδίου 10… Εκεί ήμουν part time ασφαλιστής από τις 29.10.1973, xρονιά όπου και ο Θωμάς Θωμόπουλος υπέγραψε σύμβαση συνεργασίας με την INTERAMERICAN. Μια μέρα του 1977, πήρα τηλέφωνο τον Θωμά Θωμόπουλο που και εκείνος είχε τότε αγγελία, να μάθω πως δουλεύει επειδή θα ξεκίναγα ως Unit Manager. Πριν 2 χρόνια, το 1975 είχα ακούσει πολλά για αυτόν και είχα διαβάσει περισσότερα στο περιοδικό IN όπου έγραψαν για τα εγκαίνια του υποκαταστήματος Θωμά Θωμόπουλου στις 27 Μαρτίου 1975, που παρέστη ο Διευθύνων Σύμβουλος Δημήτρης Κοντομηνάς, ο Διευθυντής Πωλήσεων Βασίλης Καλτσάς, πολλά στελέχη κεντρικών γραφείων, Δ/ντές υποκαταστημάτων και ασφαλιστές. Στον αγιασμό είχε μιλήσει ένας ιερεύς, ο π. Εμμανουήλ Μοσχιδάκης, ότι ο ασφαλιστής είναι ένας ιεραπόστολος που αγωνίζεται για την εξασφάλιση της ζωής σε ασφαλισμένους και οικογένειες. «Ο άνθρωπος μέσα στους μύριους κινδύνους που ζει σήμερα έχει υποχρέωση έναντι του Θεού, έναντι της οικογένειας, έναντι του εαυτού του, να ασφαλιστεί» είπε. Μου είχαν κάνει τεράστια εντύπωση τότε…
Ένας συγχωριανός μου, ο Γιώργος Σκαλτσογιάννης από την Ανεμορράχη Άρτας, δούλευε στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ και με μερική απασχόληση έκανε και ασφάλειες στο υποκατάστημα Θωμοπούλου. Αυτός πολλές φορές μου είχε μιλήσει για τον Θωμόπουλο και τις μεθόδους του σε ένα μικρό γραφείο στο Κουκάκι, εκεί στο παρκάκι κοντά στα σημερινά γραφεία του Ομίλου INTERAMERICAN. Αρκετές φορές αργότερα με βοήθησε η όλη συμπεριφορά και ο τρόπος διεύθυνσης που ασκούσε ο Θωμάς. Δεν ήταν η πολυτέλεια, τα μεγάλα γραφεία και η ταμπέλα που τον ανέδειξαν ως ένα πρώτο των πρώτων. Ο Θωμάς είχε πλούσιο βιογραφικό και προϊστορία πριν μπει στις ασφάλειες. Είχε τελειώσει τη σχολή Ευελπίδων, την Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή και τη Νομική. Είχε παρακολουθήσει σεμινάρια στο Ελληνικό Κέντρο Παραγωγικότητας για οργανωτικά θέματα στελεχών επιχειρήσεων και θέματα Business Administration στην Ιταλία. Είχε εργαστεί στην Πειραϊκή-Πατραϊκή ως Διευθυντής Προσωπικού και Δημοσίων Σχέσεων (1952-1967) πριν τη θητεία του στο στράτευμα (1940-1952). Από το 1968 ως το 1974 είχε διοριστεί Διευθυντής Συγκοινωνιακού Τομέα Αστικών Συγκοινωνιών Πρωτευούσης. Ήταν με μεγάλο απόθεμα γνώσεων και ποιοτικής διαφοράς. Είχε να πει και να διδάξει τους «από κάτω» και «γύρω»… Δεν ήταν τυχαίος. Για πέντε χρόνια 1973-1977 δεν τον έβλεπες στις καταστάσεις παραγωγής να πρωταγωνιστεί. Τότε πρωταγωνιστούσε ο Κώστας Κουβελιώτης, ο Σάνιος, ο Ανδριαδάκης, ο Δουρδουνάς, ο Τσαμπούκος, ο Αυγίκος, ο Νίνος, ο Βασιλάτος, ο Αλεξιάδης κ.λπ. Από το 1977 και μετά ανατέλλει το άστρο του. Ήταν εποχή που και εγώ διαβάζω πρώτη φορά το όνομα μου ως ασφαλιστής σε ταξίδι Ισπανίας (πεντηκοστός έκτος), Μάιος 1977 (δέκατος), Ιούλιος 1977 (έκτος), άνοιξη 1979 (τέταρτος) Unit Manager κ.λπ. Ο Θωμάς Θωμόπουλος έμελλε να πάρει το τιμόνι του πρώτου των πωλήσεων που θα οδηγούσε το τρένο με απίστευτες ταχύτητες. Ο Δημήτρης Δημάκης, ο Κώστας Κουβελιώτης και ο Θωμάς Θωμόπουλος στην πρώτη τριάδα συναγωνιζόμενοι και ανταγωνιζόμενοι, συμπαρέσυραν για πολλά χρόνια όλο το ανθρώπινο πωλησιακό δυναμικό του Ομίλου INTERAMERICAN με πολλές πρωτιές σε πολλά στην Ελληνική Ασφαλιστική αγορά από το 1980 και μετά. Γύρω στα 300 γραφεία-βαγόνια έτρεχαν στους ρυθμούς του πρώτου Θωμά Θωμόπουλου, που και στις συναντήσεις εργασιών Διευθυντών υποκαταστημάτων ήταν πάντα εποικοδομητικός, ολιγόλογος, συναδελφικός, ρεαλιστής και με υψηλό επίπεδο κύρους και επικοινωνίας. Η ασφαλιστική μας αγορά σήμερα έχει ανάγκη τέτοιων παραδειγμάτων που εξυψώνουν τον μέσο όρο. Οι ασφαλιστές Θωμόπουλου ήταν εστίες παραγωγικότητας εντός-εκτός INTERAMERICAN. Και για τους συναδέλφους των άλλων ασφαλιστικών εταιρειών ο Θωμόπουλος ήταν κίνητρο για αύξηση παραγωγής και μέτρο σύγκρισης. Η Μαρία Παπαδοπούλου, εκλεκτή σήμερα και με υψηλά στάνταρ σε πολλούς τομείς πωλήσεων, είναι ένα υπέροχο δείγμα του έργου ανάπτυξης των ανθρώπων του Θωμά. Και είναι εκατοντάδες αυτοί εντός και εκτός Ομίλου INTERAMERICAN στο 2023, που οι ρίζες τους φθάνουν στο υποκατάστημα Θωμόπουλου που επάξια υπηρετεί η κόρη του Φώφη Θωμοπούλου, αρκετά υπερήφανη, όπως και η συνέχειά της, η κόρη της Αθηνά, εγγονή του Θωμά, καθώς και ο γιος του Ευάγγελος Θ. Θωμόπουλος με πολλές σελίδες προσφοράς στον θεσμό του χώρου ασφαλειών, υγείας και σημαντικούς τομείς της οικονομίας.
Ως σήμερα φτάνουν στην ακοή μου ονόματα υποκαταστήματος Θωμά Θωμόπουλου που βραβεύονταν στα διάφορα συνέδρια, σεμινάρια, διαγωνισμούς, ταξίδια. Ακούγαμε να βραβεύονται: Βαγιανός Γ. (Θωμόπουλου), Παναγιωτίδης Π. (Θωμόπουλου), Κάτρης Αγ. (Θωμόπουλου), Μπινιάρης (Θωμόπουλου), Ρηγοπούλου Θ. (Θωμόπουλου), Μιχελάκος Λ. (Θωμόπουλου), Δασκαλόπουλος Δ., Κατσάνου Ι., Παπαδοπούλου Μαρία, Σταυριανάκου, Τοζακίδης, Γιαννουδάκος κλπ. κλπ. Και άλλοι αμέτρητοι εργάτες-ασφαλιστές στην καθημερινότητα που η ιστορία δεν τους έγραψε και έμειναν άγνωστοι, χωρίς υπογραφή, που σβήνουν προδομένοι από την θύμηση της εταιρείας, σαν το ηλιοβασίλεμα που χάθηκε πριν λίγο καθώς έμπαινα στο κτίριο, σαν τα χρώματα που ζωγράφισαν για λίγο τα κτίρια απέναντι στον λόφο, σαν τα περιστέρια που κρύφτηκαν στο Κουκάκι, σαν τους ανείπωτους καημούς των ανθρώπων που γυρίζουν κουρασμένοι τα βράδια…
Πενήντα χρόνια από τότε, που ξεκίνησε ο Θωμάς να φτιάξει μια ομάδα ασφαλιστών που όπως έλεγε στα εγκαίνια των γραφείων του, ήταν δύσπιστος αν θα τα καταφέρει και επηρεασμένος από το όνομα του Θωμάς, άπιστος, άν είναι αλήθεια τα λόγια του διευθυντή του Βαρδάκου που του έλεγε πως έχει δυνατότητες να εξελιχθεί. Κάπως έτσι ήμουν και εγώ όταν ο Δημήτρης Κοντομηνάς την ίδια εποχή μου έλεγε να ακολουθήσω καριέρα ασφαλιστού, εγώ ένα φτωχόπαιδο με δίχως φράγκο μες στην τσέπη, χωρίς γνωστούς, χωρίς σπίτι, χωρίς ασφαλιστικές γνώσεις, που ψιλοτραγούδαγα στο ασανσέρ της Σταδίου 10, το τραγούδι του Μανώλη Μητσιά «Που θα πάει, που θα βγει» και χόρευα το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας σε ένα ταβερνάκι στη Θηβών στο Αιγάλεω. Εκεί στα χρόνια του 1975-80 ώρες ολόκληρες κάναμε μαθήματα για νέους ασφαλιστές, για προστασία οικογένειας, για αξιοπρέπεια. Είχα πετύχει σε κάποιους διαγωνισμούς και συνέδρια που με έφεραν να γιορτάσουμε επιτυχίες σε μεγάλα μαγαζιά με Γιάννη Πάριο, Φίλιππο Νικολάου, Γ. Ζαμπέτα, Α. Βίσση, Μαρινέλλα, Μητσιά, Βοσκόπουλο, Διονυσίου, με τον Θωμά και άλλους συναδέλφους τον Νίνο, τον Δημάκη, τον Κοντογιάννη, τον Αυγίκο, τον Κουβελιώτη, τον Γεωργουλέα, τον Αλεξιάδη, τον Ανδρουλιδάκη, τον Αναγνόπουλο, τον Τσιφτσή, τον Γκρέτσικο, τον Ζερβό, τον Μπακαλίδη, τον Πριγκόπουλο, τον Τερζιόγλου, τον Γεωργόπουλο, τον Σ. Αλεξανδράτο, τον Καλκόπουλο κ.ά… Τραγουδήσαμε μαζί, χορέψαμε, ξενυχτήσαμε ακούγοντας τα «πεντοχίλιαρα», τον ταξιτζή, το πουκάμισο το Θαλασσί, το σαν τον Καραγκιόζη, το σπουδαίοι άνθρωποι αλλά, τον Σταμούλη το Λοχία, το τι Λωζάννη, Τι κοζάνη, το φέρε μια ζαριά καλή, το φεγγάρι πάνωθέ μου, το εγώ δεν ήμουν αλήτης, το οι κυβερνήσεις πέφτουνε, τα πήρες όλα και έφυγες, το Αχ! Ελλάδα σ’ αγαπώ…
Στην θύελλα των αλλαγών άλλαξαν κυβερνήσεις, πουλήθηκαν εταιρίες, άλλαξαν Διευθύνοντες, ήρθαν ξένοι μέτοχοι, έφυγε ο Δημήτρης Κοντομηνάς, ήρθαν άλλες στρατηγικές, οι συσχετισμοί και τα μερίδια αγοράς άλλαξαν, μπήκαν νέα αφεντικά, νέες δομές, νέες απόψεις, νέοι μέθοδοι, κάποιοι έφυγαν για τον άλλο κόσμο, η Ευρωπαϊκή Ένωση ήρθε και έδεσε και έβαλε άλλους κανόνες, οι τράπεζες άλλαξαν, οι ασφαλιστικές άλλαξαν, γεννήθηκαν νέοι άνθρωποι και νέες εταιρείες, το ΊΝΤΕΡΝΕΤ αντικατέστησε τρόπους δουλειάς, όπως και η ψηφιακή εποχή, ήρθε η τηλεργασία, η κλιματική αλλαγή και στα Διοικητικά Συμβούλια λιγοστεύουν οι Έλληνες και η Ελληνική γλώσσα, στο κτίριο INTERAMERICAN ο Κοντομηνάς είναι μια ακίνητη προτομή και φεύγοντας από την αφιερωματική μέρα για τα 50 χρόνια Θωμόπουλος πήρα μαζί μου ένα χαμόγελό της Αθηνάς, εγγονής του Θωμά, που συνεχίζει ασφαλίστρια, διακηρύσσοντας πως η ζωή συνεχίζεται, σαν τη μέρα που αφήνει διάδοχο τη νύχτα, σαν τη νύχτα που περιμένει την ημέρα, σαν την Δύση που διαδέχεται την ανατολή.
«Έτσι είν’ η ζωή και πώς να την αλλάξεις» που τραγουδά και η Μοσχολιού… Και είναι ωραία και τρελή και ευτυχισμένη και ασυλλόγιστη! Σαν τα ωραία, τρελά, ευτυχισμένα και ασυλλόγιστα χρόνια, αυτά τα 50 που πέρασαν και μας έμειναν μνήμες με πολλά και με όσα δίπλα μας ζούσε ο Θωμάς Θωμόπουλος, Διευθυντής-πρωταγωνιστής στην INTERAMERICAN, πολλά καλά και άξια να μιμηθούμε και να θυμίζετε στους νεότερους, κύριε Καντώρε, και που δεν είναι ωραίο να τα ξεχάσουμε. Ευχαριστούμε Θωμά!
Έτσι για την ιστορία και στη μνήμη τους, παραθέτω τις ομιλίες Θωμά Θωμόπουλου και του Δημήτρη Κοντομηνά, από το ξεκίνημα τους στα εγκαίνια υποκαταστήματος Θωμόπουλου στην οδό Μεϊντάνη 25 στο Κουκάκι, όπου ίσως κάτι μπορεί να βοηθήσει κάποιους και βίντεο εκδήλωσης μνήμης 50 χρόνων Θ. Θωμόπουλου στο ασφαλιστικό επάγγελμα.
Δείτε παρακάτω τι είπαν ο Δημήτρης Κοντομηνάς και ο Θωμάς Θωμόπουλος στις ομιλίες τους στα εγκαίνια του υποκαταστήματος Θωμόπουλου, που έγιναν στις 27 Μαρτίου 1975:
ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΟΥΚΑΚΙΟΥ (Θ. ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΥ) - 27/03/1975
(Μια ωραία εορταστική εκδηλώσις της Εταιρείας μας.)
Την Πέμπτη 27 Μαρτίου έγιναν τα εγκαίνια του υποκαταστήματος Κουκακίου (Θ. Θωμόπουλου). Κατά την ωραίαν εορταστικήν εκδήλωσιν παρέστησαν ο Διευθύνων Σύμβουλος της INTERAMERICAN κ. Δημήτρης Κοντομηνάς, ο διευθυντής της A’ Διευθύνσεως Πωλήσεων κ. Βασίλης Καλτσάς, οι Διευθυνταί των υποκαταστημάτων της INTERAMERICAN, πολλά στελέχη των Κεντρικών Γραφείων μας, ως και ασφαλισταί του υποκαταστήματος μετά των συζύγων των.
Μετά τον καθιερωμένο αγιασμόν, πρός τούς παρευρεθέντας, ομίλησεν ο εκ των ιερέων οίτινες εξετέλεσαν τούτον, κ. Εμμανουήλ Μοσχιδάκης, ο οποίος με απλά λόγια, αλλά με σαφήνειαν ανεφέρθη εις την έννοιαν της ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ και ετόνισεν ότι κατά την γνώμην του υπάρχουν 2 είδη ΑΣΦΑΛΕΙΩΝ: η μία της ψυχής που ο Πανάγαθος Θεός μεριμνά και η άλλη της ΖΩΗΣ που είναι έργον των ασφαλιστών της INTERAMERICAN. Ακολούθως ο αιδεσιμότατος κ. Μοσχιδάκης ανέπτυξεν με αδρές γραμμές το έργο των ασφαλιστών της INTERAMERICAN το οποίον συνιστάται εις την παροχήν Κοινωνικής εξυπηρετήσεως, πέραν των κερδοσκοπικών σκοπών της εταιρείας. Εμφαντικώς ετόνισεν ότι ο ασφαλιστής της INTERAMERICAN είναι ένας ιεραπόστολος ο οποίος αγωνίζεται διά την εξασφάλισιν της ζωής σε χιλιάδες ασφαλισμένους και της ζωής των οικογενειών των. Διότι, όπως είπεν, ο άνθρωπος, ο σύγχρονος άνθρωπος μέσα στους μυρίους κινδύνους που ζει σήμερα έχει υποχρέωσιν έναντι του Θεού, έναντι της οικογένειάς του, έναντι του εαυτού του, να ασφαλίση την ζωή του και να ζήση.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΤΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ κ. Θ. ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΥ
"Αιδεσιμώτατοι, κ. Κοντομηνά, εκλεκτοί προσκεκλημένοι μας, αγαπητοί μου συνάδελφοι. Σας ευχαριστώ, εγώ και οι συνεργάτες μου αυτού του υποκαταστήματος της INTERAMERICAN, διά την τιμήν που μας κάνατε να παρευρεθήτε σήμερα στην εορταστικήν αυτήν εκδήλωσιν της εταιρείας μας. Συγχωρήστε μου όμως, την έλλειψιν εκ μέρους μου επαρκούς ρητορικής ικανότητος δυναμένης να ανταποκριθή εις το ύψος που επιβάλλει η σημερινή ημέρα. Συνηθίζεται εις τας περιστάσεις ταύτας οι ομιληταί να αναφέρωνται εις θεαματικά επιτεύγματα και πομπώδεις υποσχέσεις δια το μέλλον.
Παρακαλώ, ας μου επιτραπή να ακολουθήσω μια άλλη γραμμή σήμερα και με την ευκαιρία αυτή να εκφράσω με λίγα λόγια ωρισμένες σκέψεις που με διακατέχουν.
Χωρίς αμφιβολία ταύτην την στιγμήν ο νους μου έρχεται δύο χρόνια πίσω. Ακριβώς προ δύο ετών, όταν νέος και εγώ όπως και όλοι οι συνεργάτες μου στο υποκατάστημα αυτό, βρέθηκα στο υποκατάστημα του συναδέλφου Βαρδάκου, στο οποίον κοινός φίλος με συνέστησε και ανέλαβαν εργασίαν. Ενθυμούμε σαν τώρα τα λόγια του κυρίου Βαρδάκου που μου έλεγε ότι έχω όλες τις δυνατότητες να επιτύχω στη δουλειά μου, να αποδώσω πολύ και ότι έχω προοπτική για να εξελιχθώ… φυσικά εγώ εκ χαρακτήρος δύσπιστος ολίγον αλλά περισσότερον εξ ονόματος και επωνύμου, δεν έδωσα και μεγάλη σημασία στα λόγια του. Εκείνος όμως επέμενε έως ότου με εξεπαίδευσε αρκετά καλά, έως ότου αισθάνθηκα τον εαυτό μου αρκετά καταρτισμένον. Έτσι άρχισα την εργασία μου ως ασφαλιστής στην εταιρεία μας. Όλο το 1973 εργάστηκα με ικανήν απόδοσιν. Στο τέλος του έτους η Διοίκησις της εταιρείας εκτιμήσασα την απόδοσιν μου με προήγαγε εις Unit Manager. Και είναι γνωστόν ότι το Unit αυτό που αποτελεί τον πυρήνα αυτού του υποκαταστήματος ήρθε δεύτερον μέσα σε όλη την εταιρεία το 1974. Και όπως γνωρίζετε η εταιρία άνευ ουδεμιάς εκ μέρους μου επιδιώξεως με προήγαγεν και πάλι και μου έκανε την τιμήν να μου αναθέση την Διεύθυνσιν του υποκαταστήματος Κουκακίου από την 1.1.75, του υποκαταστήματος του οποίου τα εγκαίνια τελούμεν σήμερον με τις ευλογίες της Εκκλησίας μας.
Αυτά που ανέφερα δεν είχαν την έννοια περιαυτολογιών. Τα ανέφερα για να γνωρίσουν οι νεώτεροι εκ των συνεργατών μου στο υποκατάστημα, να μάθουν πως η θέληση, η εργατικότης, η δύναμη της πίστεως στην εργασία μας και ο ενθουσιασμός για αυτήν είναι τα βασικά στοιχεία της επιτυχίας των. Τούτη την ώρα μουρχονται στο νου μου τα λόγια του μεγάλου Έλληνα επιχειρηματία, του Έλληνα που εδόξασε το ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο ανά την υφήλιο αείμνηστου Αριστ. Ωνάση. Έλεγε λοιπόν ο μεγάλος Ωνάσσης: «Εάν θα είχα ένα ρητό για έμβλημά μου, αυτό θα ήταν τούτο: Τίποτα, που δεν αποτολμάται, δεν κερδίζεται». Πράγματι στην εργασία μας χρειάζεται τόλμη, πίστη, αποφασιστικότης, παράλληλα με την εργατικότητα και την κατάρτιση.
Κύριοι, το υποκατάστημα Κουκακίου είναι σήμερα μία πραγματικότης. Σε αυτό απασχολούνται περί τους 25 ασφαλισταί, οι περισσότεροι των οποίων είναι ACTIVE. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι είναι PART TIME, εν τούτοις όλοι τους έχουν εισόδημα μηνιαίως άλλος πιο πολύ και άλλος πιο λίγο αναλόγως με τις ώρες που διαθέτουν προς εργασίαν. Δεν λείπουν φυσικά και ωρισμένοι οι οποίοι διακρίνονται δια την μεγάλην απόδοσιν των έναντι των λοιπών συναδέλφων των. Εκείνο όμως το οποίον διακρίνει το υποκατάστημα μας, κατά κοινήν ομολογίαν, είναι ότι όλοι εμείς εδώ σε αυτό το υποκατάστημα αποτελούμε μια οικογένεια. Είμαστε όλοι του αυτού επιπέδου μορφώσεως, εργατικοί και αγαπημένοι μεταξύ μας. Πολλές φορές αλληλοβοηθούμεθα στο κοινό μας έργο, στην κοινή μας προσπάθεια.
Θα ήταν όμως παράλειψις, με την ευκαιρία αυτή, να μην ευχαριστήσω τον έχοντα την έμπνευσι της ιδρύσεως αυτού του υποκαταστήματος, την «ψυχή» της INTERAMERICAN, τον νέον άνθρωπον που με τις γνώσεις και την πείραν που διαθέτει, ανεβάζει ημέρα με την ημέρα την INTERAMERICAN όλο και πιο ψηλά, τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της τον κ. Δημήτρη Κοντομηνά, ο οποίος ότι εφόδιο και δεν του ζητήσαμε και δεν το έθεσε αμέσως στη διάθεσί μας προκειμένου να φέρωμε με ευχέρεια εις πέρας το έργον μας.
Ευχαριστίες οφείλουμε και στον Διευθυντήν της Α’ Διευθύνσεως Πωλήσεων κ. Β. Καλτσάν τον ακούραστον συνεργάτη μας και σύμβουλό μας σε κάθε πρόβλημά μας στη διεξαγωγή της υπηρεσίας μας.
Προσωπικώς είμαι ευγνώμων στον αρχικό μου «δάσκαλο» νυν συνάδελφό μου κύριο Βαρδάκο την Επιμονήν και υπομονήν του οποίου μέσα σε λιγότερο της διετίας χρονών ανέβηκα τις βαθμίδες της ιεραρχίας στην εταιρεία.
Κύριοι σ’ αυτές τις περιπτώσεις συνηθίζεται να λέγονται πολλά για το τι πρόκειται να γίνουν στο μέλλον. Εμείς τίποτα δεν μπορούμε να «προφητεύσουμε» για το μέλλον αυτού του υποκαταστήματος. Ένα όμως είναι αληθές και αυτό μπορούμε να υποσχεθούμε: ότι θα καταβάλωμε κάθε δυνατή προσπάθεια, ότι θα εργαστούμε με τον ίδιο ενθουσιασμό και πίστη στη δουλειά μας για να ανταποκριθούμε στις επιδιώξεις και προσδοκίες της εταιρείας μας και προς το συμφέρον το ιδικό μας. Σας ευχαριστώ."
Μετά την ομιλία του ο κ. Θωμόπουλος παρουσίασε εις τους παρισταμένους έναν προς έναν όλους τους ασφαλιστάς - συνεργάτας του υποκαταστήματος.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΟΝΤΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ Κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΝΤΟΜΗΝΑ
Εν αρχή ο κ. Κοντομηνάς ευχαρίστησε τον αιδεσ. ιερέα κ. Μοσχολιδάκη δια την επιτυχή τοποθέτηση του έργου του ασφαλιστού ζωής ως και τον κ. Θωμόπουλο, ο οποίος εκάλυψεν ένα τόσο σπουδαίο κεφάλαιο της εργατικότητας, την πίστη και τον ενθουσιασμό του ασφαλιστού, προκειμένου να επιτύχει εις το έργο του.
Ειδικότερα, ο κύριος Δημήτρης Κοντομηνάς ετόνισεν:
«Ο αιδεσιμότατος ανεφέρθη εις τον θετικό ρόλο του ασφαλιστού ζωής συγκρίνοντάς τον με την εξασφάλιση της ψυχής που προσφέρει η θρησκεία.
Πράγματι εις την εργασία μας αυτό επιτυγχάνεται όταν ο ασφαλιστής θέτει υψηλούς οικονομικούς στόχους αλλά η επιτυχία για να είναι βέβαιη και μακροχρόνια θα πρέπει να συνδυάζεται απαραιτήτως με την πίστη στα ωφέλη που προσφέρει η ασφάλεια ζωής στον άνθρωπο και στην κοινωνία γενικότερα. Δεν υπάρχει επιτυχημένος άνθρωπος της ασφάλειας ζωής, που να μην έχει θεμελιώση την άνοδό του πάνω στην αγάπη για τον πλησίον, μετατρέποντας μ’ αυτόν τον τρόπο το έργο του σε ιερή αποστολή».
Ακολούθως είπε ότι το παράδειγμα του κ. Θωμόπουλου, ο όποιος καίτοι νέος στην εταιρείαν μας, ανέβηκε τις βαθμίδες της ιεραρχίας πολύ σύντομαν μπορεί να τον μιμηθούν και άλλοι συνεργάτες τους στο ίδιο υποκατάστημα, πράγμα που ασφαλώς θα είναι μία εκ των επιδιώξεων του κ. Θωμοπούλου εις το μέλλον.
Τέλος ηυχήθει προς όλους τους συνεργάτες του υποκαταστήματος υγείαν, ευτυχίαν και προκοπήν εις το αρξάμενον έργον τους.
Ακολούθως προσεφέρθησαν αναψυκτικά και γλυκίσματα εις όλους. Έτσι έκλεισε η ωραία αυτή εορταστική εκδήλωσις η οποία χωρίς αμφιβολία άφησεν άριστες εντυπώσεις τόσο εις τους συνεργάτες του υποκαταστήματος όσο και τους λοιπούς προσκεκλημένους.
Ο ΡΕΠΟΡΤΕΡ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ: Διευθυντής του υποκαταστήματος Κουκακίου. Ο Θ.Θ. γεννήθηκε το 1921 στην Αιτωλοακαρνανία. Σπούδασε στη Σχολή Ευελπίδων, στην Ανωτάτη Βιομηχανική και Νομική Σχολή. Παρακολούθησε σεμινάρια στο Ελληνικό Κέντρο Παραγωγικότητας για οργανωτικά θέματα στελεχών επιχειρήσεων και στην Ιταλία για θέματα Business Administration.
Υπηρέτησε στο στράτευμα την περίοδο 1940-1952 και μετά ηργάσθη στην Πειραϊκή-Πατραϊκή ως Διευθυντής Προσωπικού και Δημοσίων Σχέσεων (1952-1957). Εν συνεχεία διορίσθη Διευθυντής του Συγκοινωνιακού Τομέως της Αστικής Συγκοινωνίας Πρωτευούσης (1968-1974).
Ο Θ.Θ. ομιλεί καλώς την αγγλικήν. Είναι παντρεμένος και έχει μία κόρη και ένα γιο. Είναι τακτικόν μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Δημοσίων Σχέσεων.
